معمولاً هیچ کس به ما چگونه دست دادن را یاد نمی‌دهد. اما اگر دقت کرده باشید خانم‌ها و آقایان به اشکال متفاوت دست میدهند....
حتی این تفاوت‌ها در شغل‌ها و شخصیت‌های مختلف و وضعیت‌های روحی متفاوت قابل مشاهده است. هنگامی که خانم‌ها می‌خواهند احساسات صادقانه خویش را به خصوص در مواقع بحرانی زندگی نسبت به خانم‌های دیگر ابراز کنند، با یکدیگر دست نمی‌دهند بلکه دست‌های فرد مقابل را به نرمی در دست‌های خود گرفته و با حالت چهره، همدردی عمیق خود را بیان می‌کنند. چنین رفتاری در برخورد با آقایان به ندرت اتفاق می‌افتد. به نظر می‌رسد خانم‌ها این رفتار را فقط برای ارتباط با همجنسان خود انتخاب کرده‌اند. از نحوه دست دادن افراد می‌توان بسیاری از خصوصیات کلی یا لحظه‌ای آن‌ها را با دقت زیادی تشخیص داد. کف دست عرق کرده و خیس نشان‌دهنده دلهره و نوعی هیجان غیرعادی است. اگر کف دست شما زیاد عرق می‌کند، به احتمال زیاد شخصیت نگران و مضطربی دارید. به خاطر داشته باشید که اگر این گونه‌اید حتما دست‌هایتان را قبل از دست دادن با دیگران خشک کنید. حتی بعضی بیماری‌ها نیز در کف دست‌های شما علایمی ویژه ایجاد می‌کنند. در بیماری پرکاری غده تیرویید کف دست‌ها مرطوب و گرم می‌شود و در هنگام اضطراب کف دست‌ها مرطوب و سردند. سست و شل دست دادن بیانگر شخصیتی سرد، درونگرا و احتمالا متکبر است. بیش از حد محکم دست دادن نیز به همین اندازه ناراحت‌کننده و خارج از عرف است. به ویژه در نخستین ملاقات‌ها باید از هر دوی آن‌ها بپرهیزیم وقتی با کسی دست می‌دهید دقت کنید که دست او روی دست شما قرار می‌گیرد یا زیر دستانتان؟ اگر کف دست فردی در دست دادن، روی دست فرد دیگری قرار بگیرد، نشان‌دهنده تمایل بر تسلط و اعتماد به نفس او و همچنین علاقه به کنترل رابطه از سوی او دارد. بر عکس اگر کف دست فردی زیر قرار بگیرد، نشان‌دهنده تمایل آن فرد به تحت تسلط بودن و واگذاری حق تصمیم‌گیری شخصی به فرد مقابل است. همچنین وقتی فردی در موقع دست دادن دست خود را بالاتر از حد معمول (در حد کمر) قرار داد نشان از تکبر و رییس مابی آن فرد دارد.
اما دست دادن با شغل افراد نیز ارتباط دارد. به طور مثال بسیاری از ورزشکاران هنگام دست دادن نیرو و قدرت خویش را کنترل می‌کنند، در نتیجه به آرامی دست میدهند. هنرمندان چیره‌دست و ماهر، نوازندگان و جراحان نیز مراقب دست‌های خود بوده و به آن‌ها حساسند و در محافظتشان می‌کوشند. دست دادن دیپلماتیک هم خاص سیاستمداران است که این از خصوصیات بارز آمریکاییان است. این نوع دست دادن به ویژه طی مبارزات انتخاباتی توسط کاندیداها و یا ملاقات‌های رسمی سران و وزیران دیده می‌شود. شکل معمول آن گرفتن شانه یا بازو با دست چپ هنگام دست دادن، امری معمول است. تهنیت و درود دو دوست قدیمی به این شکل پذیرفتنی است، اما برای بسیاری از افراد در مواجهه با کسانی که آشنایی چندانی با آنان ندارند، این‌گونه دست دادن ناخوشایند است آنان این امر را به عنوان حرکتی تظاهرآمیز و ریاکارانه تلقی می‌کنند، اما هنوز بسیاری از سیاستمداران به انجام این عمل اصرار می‌ورزند.
همچنین آداب و رسوم دست دادن در کشورها و فرهنگ‌های مختلف متفاوت است. فرانسوی‌ها درست مثل ما در هنگام ورود و خروج با یکدیگر دست میدهند. آلمانی‌ها تنها یک بار با هم دست میدهند. برخی از آفریقایی‌ها پس از هر بار دست دادن، بشکن می‌زنند که حاکی از رهایی و آزادی است. مردم برخی از کشورها هم دست دادن را خوب نمی‌دانند. آمریکایی‌ها خیلی محکم دست میدهند که احتمالا از رقابت‌های سنگین جسمی مانند کشتی سرخ‌پوستان نشات گرفته است. پیچیده‌ترین شکل دست دادن را سیاهان آمریکایی دارند که عملا شامل چند عمل پیچیده است.
دست دادن شکل تکامل یافته‌ای از ارتباطات غیر کلامی است که طی سالیان سال به نمادی جهانی در ارتباطات بدل شده است. مثلا بالا نگه داشتن دو دست که دلالت بر همراه نداشتن سلاح دارد، بعدها به درود و تهنیت و صلح‌طلبی در ابتدای خوشامدگویی بدل شده است. رومی‌ها با الهام از این عمل دست بر سینه می‌گذاشتند. آن‌ها حتی به جای دست دادن، بازوهای هم را می‌گرفتند. دست دادن امروزی نشانه‌ای از خوشامدگویی و پذیرایی است. تماس کامل دو کف دست، بیانگر صمیمیت و حاکی از یکرنگی و یکی بودن است.
